Humajun był religijny, jednak swoją religijność pojmował swoiście. Na przykład za nielojalność oślepił swego brata Kamrana, ale potem, w ramach zadośćuczynienia, wysłał go na pielgrzymkę do Mekki. Nie zginął w sposób, o jakim marzył każdy wojownik, na polu walki, ale we własnym pałacu, gdzie... spadł ze schodów. Miał wtedy 48 lat. Jego żona, Hamida Banu Begam, wzniosła mu wspaniały grobowiec. Sama również kazała się w nim pochować, chcąc zapewne także po śmierci towarzyszyć mężowi.
Grobowiec Humajuna w New Delhi (Nowym Delhi) otoczony jest murem wykonanym, podobnie jak sama budowla, z czerwonego piaskowca, miejscami przeplatanym białą odmianą tego kamienia. Wiedzie do niego łukowato sklepiona brama, flankowana dwoma skrzydłami przylegającymi pod rozwartym kątem do lica muru, niczym ramiona zapraszające gości do środka. Oba skrzydła mają głębokie, łukowate nisze wypoczynkowe, wyglądające niczym "mihraby" w meczecie. Co ciekawe, po obu stronach nad wejściem widnieją dwie sześcioramienne gwiazdy przypominające symbole żydowskie. Tu pełnią jednak funkcję symbolu geometrycznego, który dodano być może w związku z przypadającym na czasy Humajuna okresem rozwoju matematyki w Indiach.
Grobowiec Humajuna to prawdziwy pałac. Całe założenie przypomina nieco Tadż Mahal. Jego projektant i twórca, budowniczy i poeta Mirak Mirza Ghijas, zaszczepił na indyjskiej ziemi wzorce architektoniczne z Persji. Główna bryła budowli wznosi się na kwadratowym tarasie o boku długości 46 metrów. Taras ten, wznoszący się na wysokość siedmiu metrów, sprawia wrażenie bardzo lekkiego, co zawdzięcza delikatnym arkadowym ścianom. Do wnętrza prowadzi tylko jedno wejście, pozostałe nisze w arkadach podzielono na dwie kondygnacje, w których znajdują się prostokątne okna.